Snippets.... from a professional

Snippets.... from a professional

6 , said the clock, 12 said my psyche,

Play, yearned  the mind, rest!! ordered the body

Snack, advised my mind, binge… followed my stomach

Read, said the bookshelves, watch the idiot box tempted

Up the balance of money, down went the health.

 Flourished a professional life , withered a youngster’s   drive.

അപോത്തിക്കരി- ദൈവത്തിന്റെ വിരലുകള്‍

“അല്ലേലും ആളിനല്ലല്ലോ അക്കത്തിനാണല്ലോ ഇവിടെ കാര്യം!! വല്ല്യ വല്ല്യ അക്കങ്ങളുടെ കളിയല്ലിയോ ഇവിടെ........”- അപോത്തിക്കരി എന്ന ചിത്രത്തില്‍ ജയസുര്യയുടെ രോഗിയായ കഥാപാത്രം തന്റെ ഹോസ്പിറ്റല്‍  ഫയല്‍ നമ്പര്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന സംഭാഷണശകലമാണ് ഇത്.

ഈ കുറച്ചു വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് തന്നെ ഏറെ പറയാതെ പറയുന്നു ഈ കഥാപാത്രം.

മാധവ രാമദാസ് എന്ന സംവിധായകന്റെ തൂലികയില്‍ നിന്ന് പിറന്ന ഈ സൃഷ്ടി സിനിമയുടെ ദൃശ്യപ്രധാന സാധ്യതകളെ നാടകങ്ങളുടെ ആശയ പ്രചാരണ രീതിയുമായി സമന്വയിപ്പിക്കുന്നതില്‍ നന്നായി വിജയിച്ചതായി തോന്നി.

ആതുരാലയങ്ങളാകേണ്ട ആശുപത്രികള്‍ അറവുശാലകളാകുന്ന ദുരവസ്ഥ വെളിപ്പെടുത്തുന്ന ഒട്ടേറെ കലാസൃഷ്ടികള്‍ പലഭാഷകളിലും ഇറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.ഇവിടെയാണ്‌ , സിനിമ എന്ന മാധ്യമം നല്‍കുന്ന വിശാലമായ മേച്ചില്‍പ്പുറങ്ങളെ , നാടകപ്രസ്ഥാനങ്ങളില്‍ പലതിന്റെയും മുഖമുദ്രയായ, സംഭാഷണപ്രധാനമായ രീതിയുമായി സമന്വയിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു ഈ സംരഭം വ്യത്യസ്തമാകുന്നത്.

ഔഷധനിര്‍മ്മാണ പ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമായ ഹ്യുമണ്‍ ക്ലിനികല്‍ ട്രയല്‍സിന്‍റെ ചില വശങ്ങളെ.....ഒരു ഡോക്ടറും രോഗിയുമായുള്ള ഒരു പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിലെ കണ്ടുമുട്ടലിലെ സംഭാഷണങ്ങളില്‍ കൂടിയും ഫ്ലാഷ്ബാക്കുകളില്‍‍ - അവര്‍ അനുഭവിക്കുന്ന ആത്മസംഘര്‍ഷങ്ങളിലൂടെയും വളരെ വ്യത്യസ്തമായി വരച്ചുകാട്ടുന്നതില്‍ സിനിമയുടെ അണിയറപ്രവര്‍ത്തകര്‍ വിജയിച്ചു എന്ന് വേണം കരുതാന്‍. ഏതൊരു നാടകശാലയിലായാലും അവതരണരീതിയിലായാലും സംവേദനം ചെയ്യാന്‍ കഴിയാത്ത ചില ഭാഗങ്ങളെ സിനിമയുടെ സാധ്യതകള്‍ ഉപയോഗിച്ച് സന്നിവേശിപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഇവര്‍ക്ക്.

പിന്നെ എടുത്ത്പറയേണ്ടത് ഈ ചിത്രത്തിന്‍റെ ശബ്ദസംവിധാനം ആണ്.ശബ്ദകോലാഹലങ്ങളുടെ ഈ കാലത്ത് ഒരിറ്റു നേരത്തെ അവയുടെ അഭാവം പോലും സൃഷ്ടിക്കുന്ന ആഘാതം ഈ ചിത്രത്തില്‍ പലയിടത്തും വളരെ തന്മയത്വത്തോടെ അവതരിപ്പിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.കൂടാതെ സംഭാഷണപ്രധാനമായ മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളില്‍ മലയാള ചിത്രങ്ങളില്‍ കണ്ടു ശീലിച്ച അട്ടഹാസങ്ങള്‍ക്ക്‌ പകരം മനസ്സില്‍ തറക്കുന്ന ചില കൂരമ്പുകള്‍ എയ്യാനും തിരക്കഥാകൃത്ത‌് മറന്നിട്ടില്ല.

ഈ ചിത്രത്തിനു വേണ്ടി കഥാകൃത്ത്‌ നടത്തിയ അന്വേഷണങ്ങളുടെ ഗുണഫലങ്ങള്‍ ചിത്രത്തിലുടനീളം പ്രകടമാണ്.ആശുപത്രികള്‍ കച്ചവടസ്ഥാപനങ്ങള്‍ ആകുന്ന പരസ്യമായ രഹസ്യം തന്‍റേതായ രീതിയില്‍ വരച്ചു കാട്ടാനും ചില ആശുപത്രി രീതികളുടെ പിന്നിലെ കഥകളെ മനസിലാക്കിത്തരാനും ഈ അന്വേഷണങ്ങള്‍ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട് എന്ന് തന്നെ പറയാം.ഈ ചിത്രത്തിന്‍റെ അവസാനഭാഗങ്ങളില്‍ നാടകസ്വാധീനം കൂടുതലായി കാണാമെങ്കിലും അവയും വളരെ നല്ല തന്മയത്വത്തോടെ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

തന്‍റെ മൂല്യങ്ങള്‍ക്കെതിരെയെങ്കിലും , ചില കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യാന്‍ നിര്‍ബന്ധിതനാകുന്ന ഡോക്ടറായി, തന്മൂലം വ്യാകുലപ്പെടുന്ന മനുഷ്യനായി സുരേഷ് ഗോപി വളരെ നല്ല പ്രകടനം കാഴ്ചവെക്കുന്നു. എന്നാല്‍ നിസംശയം പറയാം സുബിന്‍ ജോസഫ്‌ എന്ന രോഗിയായി നിറഞ്ഞു ജീവിച്ച ജയസുര്യ തന്നെയാണ് നമ്മുടെ മനസ്സില്‍ തങ്ങി നില്‍ക്കുക. വിധിയുടെ മുന്‍പില്‍ പകച്ചു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു തനി നാട്ടിന്പുറത്തുകാരന്റെ നേര്‍ക്കാഴ്ച.ഒരു മനുഷ്യന്‍ രോഗിയാകുമ്പോള്‍ അവന്റെ ഉറ്റവരും ഉടയവരും അനുഭവിക്കുന്ന മാനസിക സംഘര്‍ഷങ്ങളും പരാധീനതകളും നമ്മളെ ഓര്‍മപ്പെടുത്തുന്നു ഈ ചിത്രം.ജോസഫ്‌ എന്നാ കഥാപാത്രത്തെ അവതരിപ്പിച്ച ഇന്ദ്രന്‍സ് എന്ന അതുല്യ പ്രതിഭയുടെ പ്രകടനം നമ്മെ പിടിച്ചുലക്കും.ആസിഫ് അലി തുടങ്ങി മറ്റു അഭിനേതാക്കളും വളരെ നല്ല പ്രകടനം തന്നെയാണ് കാഴ്ച വെച്ചത്.

“ദേവാലയങ്ങളെക്കാള്‍ എത്രയോ ഇരട്ടി പ്രാര്‍ത്ഥനകള്‍ നടക്കുന്നത് ഇത് പോലെയുള്ള ആശുപത്രികളിലാണ്.”- എന്ന വാചകത്തിലൂടെ ഒരു നല്ല സന്ദേശം നല്‍കി ലക്ഷോപലക്ഷം ആതുരസേവകര്‍ക്ക് പ്രചോദനം നല്‍കാനും ഈ ചിത്രം ശ്രമിക്കുന്നു.

മേല്‍വിലാസം എന്നാ ഒരൊറ്റ സൃഷ്ടിയിലൂടെ തന്നെ മലയാളസിനിമയുടെ ചരിത്രത്തില്‍ ഒരു പുത്തന്‍ എട് രചിച്ച സംവിധായകന്‍ തന്റെ അടുത്ത പരീക്ഷണത്തിലൂടെ ഒരു പടി കൂടി മുന്നിലെത്തി എന്ന് തന്നെ പറയാം.അദ്ദേഹത്തിനും ഇനിയും ചിന്തോദീപകമായ ഇത്തരം സൃഷ്ടികള്‍ക്ക് സാധിക്കട്ടെ.

Just An(OTHER) article about Friendship.

May it be our fast moving world, where we scramble for cover from the onslaught of "Tasks" to be completed by EOD or get trapped in the tightening noose of Deadlines; or the so called laid back life of yesteryears that we assume our forefathers enjoyed or even in the not too distant future where.... well I frankly don't know what will be the scenario then, But I am sure of this.... few things will remain sacred or relevant or whatever one wishes to address what matters to them.

But, If you check our history you will see that stories of love, tragedy,revenge etc form a small list that is present throughout it. But you know what completes or complements the list  - "Friendship"- The perfect chicken soup for the Human soul.

                                   
                                                               
                                 

They say "Revenge is a dish best served cold" then Friendship is a dessert that never loses its taste.Once you taste and savour it, you keep wanting more. One might be separated by thousands of miles, but a simple Hi on facebook or twitter or whatever, a missed call or in olden times a few lines on a letter.... more than enough to rekindle the embers into a roaring fire.

It is this fire that will take us back.... on a sojourn into our memories - happy and horrid, trivial and life changing-everything passes through our mind like the great story.. the great movie it is- one without heroes or villians , but characters etched in heart.

I feel the best thing about the friendship is this....It is not how much you talked or how little nor what what you did or not ... its only about being there... and YES, being there is the greatest gift in friendship.... to share and care, to laugh and cry, to be the part and parcel of a common thread.

And when they part.... a new chapter is added... a saga that grows for eternity waiting for the next episode.......

And as I part I have only this to say we should meet  and meet we shall.

                                                          DASVIDANYA(Goodbye)
Till we meet again. :)

.   

Sachin - the Answer to the Ultimate Question of Life, The Universe, and Everything

Yep, you guessed it right, I am a fanboy and an immensely proud one at that.

Popeye, Captain Planet, Shakthiman and yes, Sachin completed my quartret of heroes as I was growing up.

While all of them had their own endearing characters, it was this man I wanted to touch meet and greet, for I ……No most of US grew up with him exulted with him wept with him

I grew up at a time when the most common thing about the coconut bats we used for cricket back home in Kerala had MRF emblazoned on it in some way or the other, such was the hold the maestro had among us… His bat, his gestures, his cap everything was up for imitation among us.

When he hit a century out comes the bats and balls and the fiesta starts, when he get out, off goes the TV. He cut and drove straight into our hearts.

He taunted the pigeon, he blasted the Rawalpindi Express, humbled Warne and gave many a sleepless night to his opponents and still they loved him for you couldn’t hate the man

.

As I close this I only have this to say as a proof of his lasting legacy

                     "For many, cricket became just a game after he exited."

   

LIFE - The Magazine Par Excellence

No, I am not talking about the ‘LIFE’ magazine which enthralled us with astounding photos and made photojournalism into what it is today, but a much better one at that- our LIFE…

What if, what if, we could browse through our lives just like we do at a hair salon, a bus stand….ogling at the  glossy covers, turning our nose down at the long prose, get impressed by the stills… relishing the tidbits of gossip. and so on and so forth.

How fascinating it would be, if one can read your life as a magazine,  or rather you can read others’,enjoying the differing voices inside, realising whether we are as good as we look, akin to not judging a book by its cover.

The cover- the glossiest , cheekiest part of you…..whether be your wit,attire or your most obvious misfires…. thats what gets attention or rather  becomes ‘talk of the town”. It is this what draws people. Many see the cover, but move away when they browse through the contents…. so the same for the people.

It is the people who decide to take a chance with the magazine (you)... that accompanies  our  sojourn, many may fall by the wayside but, rest assured , those who stay on will do so….FOREVER.

Just as  a magazine goes, our  life also has it highs and lows, from the editorial through the caricatures to the last page, it is indeed a roller Coaster ride.  

One may brood on the letters to editor… which are nothing but the responses to the magazine/ you,get angry at the bloody opinionated prose(your Inevitable “Other side”)... enjoy the caricatures and unabashedly creative and joyful works, jump about in ridicule at the juiciest gossip  deserving incidents, amunition enough to tease you into oblivion :)… the possibilities are endless…. and worth experiencing.

Just as you always seem to gravitate towards you favourite one on the newstand, one always tend to be with the person one likes…. they always seem to be sorry to see the last page( bid farewell) to each edition (of meeting up) and wait for the next one.

So folks, what are we waiting for???????????????
many more editions full of blank pages stretch out in front of us…let your life fill it up with colour, joy and sentiments and churn out magazines that people cherish forever…  as a magazine/life par excellence.

ADIOS AMIGOS

The DIE is CAST(E)???????????

As I opened myself into the all encompassing world of media frenzy, amidst all the speculations of MODI’s cabinet and the resolutions of the congress working committee which reminded me of Sreenivasan’s epic scene in ‘Chinthavishtayaaya Shyaamala” , what caught my attention was a resignation charade which actually ended in ..a RESIGNATION .. that of ex Bihar CM Nitish Kumar. But as he steps down from the post he has nominated his successor too JITAN MANJHI, SC/ST welfare minister in his cabinet to the pivotal post, in what might turn out to be a political coup of epic proportions or literally the beginning of the END.

This move is interesting and engaging due to a multitude of reasons from the choice of the CM designate to the timing of the same when read with the national mandate to again the impending assembly elections in 2015.

India is a country where the “unity in diversity” card has been misused and literally made a mockery of itself in the decades since independence. From Shivsena playing the regional card to the Naga people’s front to Shiromani  Akali  Dal and likewise to the RSS, IUML,AIMM and so on playing the religious tunes ..  BSP and  all of them formed as a part of safeguarding the interest of the weakened classes, these have actually torn apart the farce of the unity and diversity card and it is indeed a marvel and credit to the Indian people that we soldier on.

Out of all these the most misused one is the caste card and historically also the changing leaderships has played the caste tunes to help further their aims. And Nitish has not deviated in this path as his choice is from the MAHADALIT community which according to many is as backward you can go in the caste hierarchy that too in a state where the caste system has not broken down completely or the emancipation of the lower caste have not happened fully. Through this many pundits believe Nitish would like to cash on this trend and gather support among them especially in the light of having had to fight the parliament elections on its own and suffering a dismal defeat.

There are many who also believes this move is a political coup because it will give Nitish control as well as cash in on the minority votes. But only time will tell if this is because when you analyse 2014 general elections results you do find some notes of difference which may prove a peril for him.

2014 elections will always be remembered for the swashbuckling way in which Narendra Modi captured the imagination of the masses that propelled the alliance he led to a victory beyond their wildest imaginations except for Amit Shah who predicted a seat share of above 300. But this election also has seen a paradigm shift in the electoral nature of the Indian middle class as well as the lower classes. The one disturbing fact which Nitish would do well to keep in mind is that all the parties like BSP which used to thrive on the caste card have been decimated in the mandate. The common man has shown that if given a choice between a regionally strong party which supposedly takes care of them and a strong national party with a very well oiled machinery which can definitely come good on their promises if they want to, they would take the latter. The same has happened to some regional players like the MNS ,RLD and RJD, the exception being AIADMK.

The move by Nitish can be seen as a political gamble keeping in mind the impending state elections as a way of recuperating losses now but this might even backfire in the most disastrous ways.

At the end of the day all this caste polarisation might turn out to be a one time wonder and the nation would go back to the tried and tested ways next time around but something tells me the new generation of voters are looking not for a blast from the past and archaic concepts but a strong central  ideology and not caste based one focussing on development and prosperity and the title I have given to this monograph will have to be tweaked to “The CAST(E) is D(ying)IE??????? ”    

The silence/ruckus before the storm

“This might be the first time in the indian history that the youth is eagerly awaiting May.16 rather than Feb. 14” –#copy_paste_FB status

What better way to gauge as well as express the nation’s mood than this solemn statement : a mood hitherto unseen in the country as yet which hosts the “biggest democratic exercise” in the world as ARNAB would do it and “Times now is there to cover it”(OOPS!!!!!!!!!!!! Force of habit) .

By this time tomorrow, the victorious shall roam the the kurukshetra of ballot boxes stepping on the mangled and “Electorally" mutilated bodies of reputation and prestige.
they can be the Saffron Brigade of the aapni aapnu Ahmedabad waali Gujarat “MODI”fying JI, or the unruly horde of the Amul and Complan fed “SHEHZAADE” or the Guerrilla army of the Black Stallion borne Dilli Waali “AAP KI GUY” or whether it will be the chance of the leading Ladies of the South and West alike to cause a waiting line in front of their Official Mansions…. A Few hours more….

But one thing is for sure, blood will  flow and many a king or kingmaker shall crumble back to the dust whence they come from never to return….

Will  1O Race course road house the chaaikhana  waala from the glowing glittering land of the Gandhi who epitomizes the proverb that “All that glitters is not Gold”.. one who might crush the hopes of millions of minorities with his already burgeoning 56 inch chest, one who may hoist the turrets of RAM less “Ram Mandir” as a mark of religious intolerance…. Let the story unfold.

OR will it be the Shehzzada himself , the Harvard,  Cambridge and what not educated RTI and women empowerment ka Raaja , who will be moving to the palace which is (supposedly according to many a sycophant) rightfully his.. where his family have been frequent tenants, to make an INDIA of his Dreams…(can a proposal for naming naming India vadrINDIA or G(andhi)INDIA  be far behind )

Or will the champion of the masses , the magsasey award winning  party leader lead the nation to new frontiers… or will the DIDI and THALAIVI dictate the running  of the country, the permutations and combinations possible are endless and so is the story. 

The intellectually oriented 4000 crore LABOURERS party also fancies its chances in areas so does the radical right , left and centre guys across the nation.

Well,, one thing is for sure , all of us are in for one hell of a ride so “ALL THE BEST” to ourselves.

ALVIDA……